Τι να αξιολογήσω;
Μήπως τις φορές που ξυπνάω πρωί και σκέφτομαι αν πρέπει να σηκωθώ; Ο ουρανός γελάει μαζί μου και ανοίγει για να φανεί πίσω του ο ήλιος και να φτάσει στο μαξιλάρι μου μια τρελή ηλιαχτίδα για να μου ψιθυρίσει "σήκω".
Μήπως τις μέρες, που ξεχωρίζουν σε διακοπές και εργάσιμες, Δευτέρες και Παρασκευές; Είμαι σε μόνιμο δίλλημα αν θ΄αντέξω και σήμερα. Αν θα μπορώ να δυναμώσω την εσωτερική φωνή του "πρέπει" για να μείνω στην τάξη ή ν΄ανοίξω την πόρτα και να διασχίσω την έρημο. Μια όαση με περιμένει κάπου και θέλω να ξαποστάσω λίγο.
Μήπως τα χρόνια που περνούν κι όλα γύρω μου αλλάζουν αλλά τελικά μένουν ίδια; Αφόρητα απαράλλαχτα, όπως και τότε: που ή μουν νέα και είχα όνειρα.
Μήπως ν΄αξιολογήσω τη αγάπη μου για τα παιδιά, την επιθυμία μου να προσφέρω το πάθος μου για τη ζωή;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου