LADY D'ARBANVILLE

τραπεζάκια έξω...

...σχέδια μετανάστευσης άκυρα, η κρίση κάνει εκπτώσεις, μόνιμος κάτοικος τούτης της πολής μένω μετέωρη στην αρχή των καλοκαιρινών υποσχέσεων...τουλάχιστον τα τραπεζάκια των θερινών μας περιμένουν...

..ένα σημάδι...

...γέλα μου να σε χαϊδεύω
είμαι εδώ να μ' ακουμπάς
σκλήρυνε ο κόσμος έξω
δεν σ' ακούει αν πονάς

έχω κάτι να σου χαρίσω
πάρτο μην μου τ' αρνηθείς
δεν έχω άλλο να σ' αφήσω
θά' μαι εδώ αν με χρειαστείς

καμιά φορά...

                                                                                                             Quentin Gréban

...καμιά φορά , στη μέση συνήθως της ημέρας, χάνω το δρόμο, επιστρέφω τρομαγμένη στην αρχή , να δω από που ξεκίνησα , μα κυρίως γιατί ξεκίνησα...καμιά φορά, σε σκέφτομαι....

..αξιολόγηση...(με λέξεις δανεικές)...

Τι να αξιολογήσω;

Μήπως τις φορές που ξυπνάω πρωί και σκέφτομαι αν πρέπει να σηκωθώ; Ο ουρανός γελάει μαζί μου και ανοίγει για να φανεί πίσω του ο ήλιος και να φτάσει στο μαξιλάρι μου μια τρελή ηλιαχτίδα για να μου ψιθυρίσει "σήκω". 

Μήπως τις μέρες, που ξεχωρίζουν σε διακοπές και εργάσιμες, Δευτέρες και Παρασκευές; Είμαι σε μόνιμο δίλλημα αν θ΄αντέξω και σήμερα. Αν θα μπορώ να δυναμώσω την εσωτερική φωνή του "πρέπει" για να μείνω στην τάξη ή ν΄ανοίξω την πόρτα και να διασχίσω την έρημο. Μια όαση με περιμένει κάπου και θέλω να ξαποστάσω λίγο.

Μήπως τα χρόνια που περνούν κι όλα γύρω μου αλλάζουν αλλά τελικά μένουν ίδια; Αφόρητα απαράλλαχτα, όπως και τότε: που ή μουν νέα και είχα όνειρα.

Μήπως ν΄αξιολογήσω τη αγάπη μου για τα παιδιά, την επιθυμία μου να προσφέρω το πάθος μου για τη ζωή;

...κυριακάτικος καφές...

 ....Κυριακή μεσημέρι στο κέντρο της Αθήνας, πρώτη ζέστη, προμήνυμα καλοκαιρινής ραστώνης. Τενερίφη , Κωνσταντινούπολη, Λισαβόνα, όλα χωράνε σ΄ένα τραπέζι. Σουφλέ σοκολάτας και μους φράουλα, επιθυμίες και ενοχές...

...ήρθε η ώρα για το πρώτο μπάνιο...

 http://www.purebliss.gr/

sparring partner...

...απλά ήρθε η ώρα για το πρώτο μπάνιο

να βυθιστούμε στη θάλασσα

χωρίς αντιπαλότητες...

...ξεκίνα...

Πολύχρωμη σακουλίτσα

περιμένει στο γραφείο μου

κεράκι μοβ να σιγοκαίει τον χρόνο

κουρδιστό παπί να απορεί

για μεταπτυχιακές αναβολές

πρωϊνή λεβάντα και βανίλια

να κλείσουμε τον χειμώνα στη ντουλάπα

να ντυθούμε καλοκαίρι

ν'αλλάξουμε δέρμα 

λίγο πριν ξεκινήσουν τα όνειρα.

Ξεκίνα!

...είμαι ασπρομάλλης δυο χρονώ μωρό..

Ασημιά κουδούνια αντηχούν στον δρόμο
πούθε πας μικρό μου ηλιοχιόνιστο
- Πάω στις μαργαρίτες πέρα στο λιβάδι
πράσινο λιβάδι, σα ζωγραφιστό

- Πούθε πας μικρό μου διόλου δεν φοβάσαι
πέρα είν’ το λιβάδι, ώρες μακριά
- Η δικιά μου αγάπη διόλου δεν φοβάται
τ’ ανοιχτό τ’ αγέρι την δενδροσκιά

- Τότε να φοβάσαι γιόκα μου τον ήλιο
ακριβό μου αγόρι ηλιοχιόνιστο
- Τα μαλλιά μου ο ήλιος τάκαψε για πάντα
κι είμαι ασπρομάλλης δυο χρονώ μωρό

are you happy?

«…Δεν έχω νεύρα απλά καμιά φορά αλλάζουν οι εποχές στη διάρκεια της μέρας. Πάντα σκέφτομαι πως θέλω να τα λύσω όλα σε μια στιγμή. Πως μπορώ να τα λύσω όλα μεμιάς.  Να αρχειοθετήσω, να γράψω, να καταστρώσω το σχέδιο αποκατάστασης της αρμονίας.  Έβαλα και λίγο χρώμα γύρω μου να με ηρεμεί, μα δεν βοηθά. Όλη μέρα γράφω ή τουλάχιστον προσπαθώ, αλλά δεν φτάνει γιατί στο τέλος πάλι πρέπει να γράψω. Αιτήσεις, εγκύκλιοι , υπογραφές, σφραγίδα... Διάλλειμα για τσιγάρο.  Ένταση, γραφειοκρατία, τηλεφωνήματα, σφραγίδα…  Ο υπολογιστής πάντα περιμένει. Αποστολή , παραλαβή, τα μαγικά κλικ της υπομονής. Ο χρόνος τρέχει και οι παιδικές φωνές τον αιχμαλωτίζουν. Διορθώνω με ροζ τα λάθη, γιατί το κόκκινο πάντα με ενοχλούσε...»

...έλα...

                                                                            Γιώργος Μονογιούδης
Ξ έ ν ι α K α λ ο γ ε ρ ο π ο ύ λ ο υ
 
Έλα έλα
 
1 9 - 27 ΙουνΙου | Θέατρο Πόρτα
 
το Φεστιβάλ Αθηνών υποδέχεται με ιδιαίτερη χαρά την Ξένια Καλογεροπούλου
στην πρώτη της εμφάνιση μπροστά σε λιλιπούτειους θεατές. Ερμηνεύει ένα
δικό της μονόλογο χωρίς λόγια στο Μικρό Θεατράκι του Θεάτρου Πόρτα.
Γιατί νιώθουμε τόσο συχνά ότι «κάτι» θέλουμε; Ότι «κάτι» μας λείπει; «Κάτι» που
μπορεί να μην ξέρουμε τι ακριβώς είναι... Κάποιες στιγμές νιώθουμε ότι «ναι,
υπάρχει και το βρήκαμε» και κάποιες ότι «αυτό ξεγλιστράει και το χάνουμε... Να
είναι άραγε το φεγγάρι;»
Μια παράσταση για βρέφη και παιδιά προσχολικής ηλικίας αλλά και για ενήλικες!
Σκηνοθεσία Ξένια καλογεροπούλου –μάρθα κλουκίνα, σκηνικά κυριακή τσίτσα,
βίντεο νάνσυ μπινιαδάκη – κώστας χαϊδαλής, μουσική κορνήλιος σελαμσής.

Ιμπάτιενς ή Βαλσαμίνη

…υποκοριστικό της μοναξιάς

τιμάται μόνο 1 ευρώ

επιλογές χρωμάτων και ανασφάλειας

εποχιακές υποσχέσεις

χρειάζεται ελάχιστο νερό και ηλιόλουστες αγκαλιές

ενίοτε σκιερή θαλπωρή…